Dispatch, Son Heung Min’i hedef alan şantaj davasının daha önce bilinmeyen ayrıntılarını ortaya çıkardı. Olayı tam anlamıyla kavrayabilmek için öncelikle üç kilit ismi anlamak gerekiyor:
A (Eski Kız Arkadaş): 29 yaşında, serbest çalışan ürün modeli. Son Heung Min ile ortak bir tanıdık aracılığıyla tanıştı. Aynı zamanda 2024 Mayıs’ında başka bir erkekle de görüşüyordu.
B (Şantajcı): 41 yaşında. Daha önce gasp girişiminden sabıkalı. Vücudunun üst kısmında dövmeler bulunuyor. A ile 2024’ün sonlarında tanıştı ve ikinci şantaj girişimini yönetti.
C (Şaman): Tanınmış bir ruhani danışman. Haziran ayında A’nın hamile kalacağını “öngörerek” A’nın güvenini kazandı. Kürtaj sürecinde de yanında bulundu. A, kendisine toplam 80 milyon KRW (yaklaşık 57.400 USD) gönderdi.
A ve B arasında kaydedilmiş bir konuşmada A’nın iki erkekle aynı zaman diliminde cinsel ilişki yaşadığı ortaya çıkıyor:
B: “Çocuğun kimin olduğunu biliyor musun?”
A: “Bunu ben nereden bileyim?”
B: “O zaman sadece birine söylemeliydin. Birinci ya da ikinci erkeğe gitmeliydin.”
Bu konuşmada “birinci adam” bir iş insanı, “ikinci adam” ise ulusal futbol takımının kaptanı Son Heung Min. A, her iki erkeğe de hamile olduğunu bildirdi. İş insanı cevap vermezken, Son Heung Min yanıt verdi. A, 5000 mIU/mL hCG seviyesi gösteren tıbbi belgeleri gönderdi — bu, 5-6 haftalık gebeliğe işaret ediyor. Ancak A, çocuğun kime ait olduğunu kesin olarak bilmiyordu. Yine de “muhtemelen Son’dur” dedi.
Başka bir kayıtta, B öfkesini şöyle dile getiriyor:
B: “İki adama da haber verdiğini sen söyledin, değil mi?”
A: “Evet, ikisine de söyledim.”
B: “Kimin çocuğu olduğunu bilmeden aynı hikâyeyi iki kişiye de anlattın. Bu evlilik dolandırıcılığı. Başım ağrıyor. Bu ne ya?”
Olay aslında karmaşık görünse de temelinde basit bir ilişki var. A ile Son Heung Min arasında yaşanan bir birliktelik sonucunda istenmeyen bir hamilelik meydana geldi. A, Son’dan 300 milyon KRW (yaklaşık 215.250 USD) talep etti. Son bu ödemeyi kabul etti.
22 Haziran’da A hamilelik testi yaptı ve sonucu Son’a bildirdi. 24 Haziran’da bir kadın doğum uzmanına gitti ve 5-6 haftalık hamile olduğunu öğrendi. Aynı gün Son ve kadın menajeriyle buluştu. Kürtaj yapmaya zaten karar vermişti ve mesaj yoluyla da bu kararını yinelemişti. Paranın yatırıldığını doğruladıktan sonra, 25 Haziran’da kürtaj işlemi gerçekleşti.
Sonrasında taraflar bir daha iletişime geçmedi. İlişki sessizce sonlandı. Ta ki B devreye girene kadar.
B, Aralık 2024’te A’yı şaman C aracılığıyla tanıdı. Ocak ayında sevgili olduklarını ve evlenmeyi planladıklarını söyledi.
Daha sonra B, Dispatch’e ulaşıp A adına konuşma yetkisi olduğunu belirtti ve şöyle dedi:
“Evlenmek üzereydim ama A’nın telefonunda bir gizlilik sözleşmesi buldum. Ceza maddesi, tazminatın 10 katı. Bu çok tek taraflı. 20 milyon KRW (yaklaşık 14.350 USD) verirseniz elimdeki belgeleri veririm.”
Aynı yöntemi Son’un tarafına da uyguladı:
“Son, nişanlımı hamile bıraktı. Bu haksız sözleşme yüzünden onunla evlenemem,” dedi ve haberi basına sızdırmama karşılığında 70 milyon KRW (yaklaşık 50.224 USD) istedi.
Son tarafı cevap vermedi. A sessiz kalsaydı olay kapanmış olacaktı. Ama B, Dispatch’e giderek gizlilik sözleşmesini ifşa etmekle tehdit etti.
Sözleşmede değişiklik yapılmayınca, B taktik değiştirdi. Elindeki belgeleri Son’un tarafına vermeyi teklif etti ve A’ya dolandırıcılık davası açmalarını önerdi. Karşılığında yine 70 milyon KRW talep etti.
Son’un temsilcisi şöyle açıkladı:
“B, birden bize A ile olan mesaj ve ses kayıtlarını gönderdi. A’yı ve C’yi susturmak için 80 milyon KRW harcadığını söyledi. Ardından bizden 70 milyon KRW daha istedi.”
Bu noktada gerçekler ortaya çıkmaya başladı. A, iki erkekle aynı zaman aralığında birlikte olmuştu ve çocuğun kime ait olduğunu bilmiyordu. 300 milyon KRW istemişti ve hızlıca kürtaj yaptırmıştı. Bu durum, Son’un tarafını şoke etti.
Zaman çizelgesi de dikkat çekici:
Son, 23 Mayıs 2024’te Dünya Kupası eleme maçları için Kore’ye döndü. A, o sırada diğer adamla Japonya’daydı. 30 Mayıs’ta Kore’ye döndü ve 31 Mayıs – 1 Haziran arasında Son ile görüşme imkânı buldu. Son, 2 Haziran’da Singapur’a hareket etti.
Bu zaman aralığı, B’nin neden öfkeli olduğunu açıklıyor. Kaydedilen bir konuşmada A’ya, “Kimin olduğunu bilmeden iki erkeğe de aynı hikâyeyi nasıl anlatırsın?” diye çıkışıyor.
Dispatch, A’nın hareketlerini araştırdı. A, şaman C’ye büyük güven duyuyordu. Gebelik testinden, kürtaj kararına ve Son’a bilgi vermeye kadar her aşamada yanındaydı.
A, C’ye toplamda 80 milyon KRW gönderdi. Bunun 30 milyonunu üç ritüele, 25 milyonunu “Büyük Ruh”a hediye olarak, diğer 25 milyonunu da altın kurbağa şeklindeki kumbara için gönderdi. Kürtaj sonrası, A ve C birlikte Galleria alışveriş merkezinde lüks ürünler alırken görüldü.
B’nin kayıtlarına göre A, 9.95 milyon KRW (yaklaşık 7.140 USD), 6.3 milyon KRW (yaklaşık 4.523 USD) ve 2.6 milyon KRW (yaklaşık 1.866 USD) lüks mağazalarda harcadı. Yeni bir daireye taşındı (50 milyon KRW depozito) ve elektronik ürünlere yüklü miktarda para yatırdı. Paranın büyük kısmı bir yıl içinde harcandı.
Dispatch, sonunda şaman C ile de görüştü. C, ikinci şantaj planına dahil olmadığını savundu ve şöyle dedi:
“Yanlış anlaşılmaları düzeltmek istiyorum. O zamandan beri A işine odaklandı, Son’u bir daha anmadı.”
Yine de şüpheler sürüyor. Dispatch, A ve B arasında gizlice kaydedilen konuşmalara ulaştı. Birinde A, gizlilik sözleşmesinin değiştirilmesini istiyor. Diğerinde B, anlaşma parasıyla ev alma planından bahsediyor.
C, herhangi bir komploya karıştığını reddetti ve B’nin A’yı manipüle ettiğini, “gaslighting” yaptığını söyledi:
“İki ay boyunca A ile hiç konuşmadık. O süreçte B, A’yı yönlendirdi. A, sonunda durumu fark etti ve B’yi durdurmaya çalıştı ama B devam etti. Hem Son’u hem bizi şantajla tehdit etti.”
Son’un tarafı, A’nın gönderdiği ultrason görüntüsünün kişisel bilgi içermemesi ve tarihlerin uyuşmaması nedeniyle şüphe duymaya başladı. Yine de o dönemde sorgulamadılar. Son, A ile ilişkisini kabul etti ve taleplerini karşıladı. Ancak B işin içine girince, şantajın devam edeceğini öngörerek kamuoyu tepkisini göze alarak yasal sürece hazırlanma kararı aldılar.
Öte yandan C, A’yı savundu:
“Geçmişi gündeme getiren B oldu. Asıl mağdur Son. A, daha fazla zarar oluşmasın diye çabaladı. Lütfen anlayışla karşılayın.”
