Sağlık durumunun aniden kötüleşmesi ve geçmişte istismara uğradığına dair haberlerle gündeme gelen Zhao Lusi, nihayet yaşadıkları hakkında sessizliğini bozdu.
1 Ocak’ta Çinli oyuncu, sosyal medya hesaplarından durumuyla ilgili detaylı bir açıklama yaptı. İşte paylaşımı:
“Bu, son zamanlarda yaşananlara ilişkin ilk ve son cevabım. Kamu kaynaklarını işgal ettiğim için içtenlikle özür dilerim. Daha önce hastalığın işimi veya çevremdekileri etkilemesine asla izin vermemiştim. Ancak kendi sorunlarımı da kabul ediyorum. Fazlasıyla katlanmayı alışkanlık haline getirdiğim için bu son yarım ayda derinlerde aslında kendimi düşündüğüm kadar cömert ve hoşgörülü biri olmadığımı fark ettim. Bu yüzden ben de sorumluyum.
Mesleğim bana birçok yardım ve destek sağladı. Bunun için gerçekten minnettarım ve kendimi inanılmaz şanslı hissediyorum. Bu nedenle, ortaya çıkan tüm yanlış anlamaları anlayabiliyorum.
Herkesin istediği kariyeri seçme hakkına sahip olduğunu ve zorlayıcı bir durumdan kaçma hakkının her zaman olduğunu tamamen destekliyorum. Durmak isterseniz, istediğiniz zaman durabilirsiniz. Özgürsünüz ve cesur olabilirsiniz.
Herkesin hayatta haksızlıklar ve mağduriyetler yaşadığını da anlıyorum. Çok fazla korkutucu hikâye duydum. Eğer birisi yardım alamadan susturuluyor ve fail kötü davranışlarını artırmaya devam ediyorsa — meslek, yaş veya cinsiyet fark etmeksizin — bunun kesinlikle yanlış olduğunu düşünüyorum. Birini yaralarını yeniden açmaya zorlamak, “fazla düşündüğünü,” “dayanamayacak kadar zayıf olduğunu” veya “memnuniyetsiz” olmadığını kanıtlamaya zorlamak absürttür.
Travmanın sebebi ne olursa olsun, bir doktor dışında kimse olayın ciddiyetini veya bir hastalığa neden olup olmadığını yargılama hakkına sahip değildir.
2019’da depresyon yaşadım ancak “Bunu büyütme” ve “Sadece pozitif düşün, her şey yoluna girer” gibi şeyler söylendi. Kendimi gereksiz yere dramatik ve hassas hissettim, bu yüzden ruhsal sağlık sorunlarıma dikkat etmedim.
2021 yılına geldiğimde, vücudumda böcekler dolaşıyor ya da iğneler batıyormuş gibi hisler yaşamaya başladım, bunun yanı sıra alerjiler ortaya çıktı. Hastanede ilaç alıp enjeksiyonlar yaptırmama rağmen belirtilerim düzelmedi. Daha sonra bir psikolog aradım ve duygusal gerginliğimi hafifletmek için tedaviye başladım.
2023 yılında kısa bir süre içinde arka arkaya bir dizi olay yaşandı. Zatürre, amfizem, gül hastalığı (pityriasis rosea), kurdeşen, gece terlemeleri, ani işitme kaybı (nörolojik sebeplerle) geçirdim; aynı zamanda yakınlarımın ölüm haberleri ve kanser teşhisleriyle de uğraşmak zorunda kaldım. Ancak olayların ağırlığı, duygularımı gölgede bıraktı ve kendimi (ve duygularımı) ihmal etmeye devam ettim.
2024 yılına gelindiğinde sık sık kuru öğürmeler, baş dönmesi, eklem ağrıları, boyun ağrıları ve diğer belirgin fiziksel belirtiler yaşamaya başladım. Alerji ilaçlarının normal yan etkileri olduğunu düşündüm.
Çocukken insanlar bana genelde işe yaramaz bir “vazo” (sadece güzel bir yüz) derdi. Okul sonrası özel ders sırasında öğretmen yurdunda dövüldüm. O dönemde, akademik başarılarım kötü olduğu için bunu hak ettiğimi düşündüm. Kendimde sorun aramam gerektiğine inanarak sesimi çıkaramadım.
Büyüdükten sonra tekrar fiziksel şiddet yaşadım. Oyunculuk okuluna girememenin tamamen benim hatam olduğunu düşündüm. Olay çıkarmaya cesaret edemedim; sadece kaçmak istedim. Her şeyi kendi başıma halletmeye alışmıştım ve hiç kimseden yardım isteme alışkanlığı geliştiremedim. Daha sonra işlerim tanınmaya başladığında, sonunda destek ve teşvik sayesinde veda etme cesaretini buldum.
Sonunda, o kişi büyük bir “ayrılık ücreti” aldı ve yalnızca o zaman, aşırı davranışlarını (“ağlama, sorun çıkarma ve intihar tehditleri”) durdurdu. Hem sektör içinden hem de dışından sürekli dedikodular ve iftiralarla karşılaştım. Her olay, acıyı daha da derinleştirdi. Böylece zarar hiçbir zaman gerçekten sona ermedi.
Arkadaşlarım, ailem, şirketim ve çevremdeki herkesten mükemmel olmalarını isteme hakkına sahip olmadığımı çok iyi anlıyorum. Bana asla zarar vermediler ve beni korumak için ellerinden gelenin en iyisini yaptılar — bu benim için yeterli.
Bu hastalığımı daha önce hiç konuşmadım çünkü sözde “reklam” olarak damgalanmasını istemedim. Ama işler bu noktaya geldiğine göre, sadece daha fazla insanın anlamasına yardımcı olmayı umuyorum: Depresyon bir duygu durumu olabilir ancak depresyon bir hastalıktır. Sadece “pozitif düşünerek” ya da “konuşarak” çözülmez.
Benimle “aynı duyguları paylaşanlar” böyle durumlarda gerçekten “anlaşılıp anlaşılmadığınızın” artık önemli olmadığını fark etmenizi içtenlikle diliyorum.
Kendinizi, kamu tartışmaları girdabında kanıtlamaya devam ederken yine de kurtaramayacaksınız. Psikolojik hastalıkları anlamak ve tedaviyi önceliklendirmek inanılmaz derecede önemli. Pişmanlık, işe yaramaz bir duygudur.
Bu dönemi, geçmişten taşıdığınız içsel çatışmaları tersine çevirmek ve kendinizi yeniden inşa etmek için bir fırsat olarak değerlendirin.
Bana hayatı yeniden yaşama şansı verdiği için sevgiye derin bir minnet duyuyorum.
Herkese Mutlu Yıllar ve her gün mutluluk dilerim.”
