2024 yılında Rosé’nin Kore Müzik Telif Hakları Derneği’nden (KOMCA) ayrılması müzik dünyasında ses getirirken, sektör kaynakları bu kararın arkasındaki nedeni gün yüzüne çıkardı.
Sektör uzmanlarına göre, Güney Kore’de müzik dinleme platformlarından elde edilen gelirlerin adaletsiz şekilde dağıtılması, giderek büyüyen bir sorun haline geldi. Yapılan son analizlere göre, Kore’de dijital müzik gelirlerinin yalnızca %10.5’i şarkı yazarlarına ulaşıyor. Bu oran, ABD (%12.3), İngiltere (%16) ve Almanya (%15) gibi ülkelere kıyasla oldukça düşük.
Öte yandan, Melon gibi yerli dijital müzik platformları, toplam gelirin %35’ini alıyor. Bu oran da diğer gelişmiş ülkelerdeki platform ortalamalarının (%30 civarı) üzerinde.
Gerçi bu tablo zamanla az da olsa iyileşti. 2008’de Melon gibi platformlar kârın %57’sini alırken, şarkı yazarlarının payı yalnızca %5’ti.
Uzmanlar bu durumun temel nedeninin, gelir paylaşımı sürecine dahil olan çok fazla aracı kurum olması olduğunu belirtiyor. Kore’de bir şarkının kazancı önce çeşitli telif hakları organizasyonları ve hak sahipleri arasında bölünüyor, şarkıyı yazan kişiye gelene kadar birçok aşamadan geçiyor. Oysa diğer birçok ülkede kazanç daha sade bir yapıyla doğrudan sanatçı ve yayınevine paylaştırılıyor.
Rosé’nin durumu ise bu sistemin en çok etkilediği örneklerden biri. Sanatçı olarak hem uluslararası hem de yerel platformlarda gelir elde ettiği için, hem uluslararası bir müzik yayınevine hem de yerli bir yayınevine zorunlu “yönetim bedelleri” ödemek zorunda kalıyor. Bu da kendi kazancını %30’a kadar düşürebiliyor.
İşte bu nedenle Rosé’nin KOMCA’dan ayrılma kararı, müzik üreticilerinin sistemdeki yapısal adaletsizliklere karşı giderek daha fazla ses çıkarmaya başladığının önemli bir göstergesi olarak değerlendiriliyor.
